Türk milleti eskiden underdog’ları severdi. Fakir çocuk zengin kızla evlensin diye sinemada millet dudaklarını kemirirdi. İnsanlar genelde, maçlarda daha mütevazı şartları olan takımları desteklerdi, eğer iki takımın da seyircisi değillerse.
Yaşar Usta
Trabzonspor da bu ülkenin underdog’u. Kusuruyla, kötüsüyle her şeye rağmen böyle. Eskiden millet, Fenerliler de dahil, bu takıma saygı duyardı. Hatta hemen herkes severdi bu takımı. Hem de diğer takımlara tam anlamıyla hakimiyet kurduğu yıllarda böyleydi bu.
- Ne yasalar ne yasaklar!
Artık millet underdog’ları değil, tam anlamıyla ezip domine edenleri seviyor, tutuyor. Karun gibi zengin ve güçlü karakterlerin oynadığı diziler var bol bol. Barcelona, karşısındaki takımı 10-0 falan yenince millet dört köşe oluyor.
Şimdi bakıyorum başka takımların taraftarlarının yazdıklarına. Hep hakaret, aşağılama. Açık açık, tüm entry’ler “yerlerini bilsinler” mesajını içeriyor. Çünkü bu takımın oyuncularının bonservisinin tutarı diğerlerinin bir-iki topçusuna eşit. Oynadığı şehir istanbul’un bir ilçesini geçtim, mahallesi kadar değil. Nasıl olur da başını kaldırıp diğerlerine kafa tutabilir bu takım? Ne hadlerine?
Millet artık her şeyin güçlünün hakkı olduğuna inanıyor. Diğeri istediği kadar kazanmak için gerekenleri yapsın, sahada oyununu çatır çatır oynasın, önemli değil. Güçlünün hakkı her şey. Üç büyüklerin taraftarları aynı şeyi tekrar edip duruyorlar ne zaman bu takım kendilerini tehdit eder hale gelirse. İşin kötüsü kendi taraftarımda da benzer durum var. Bonservisi yüksek adam gelirse iş çözülecek sananlar var.
2010-2011 sezonu gösterdi ki, bu takım artık ne yaparsa yapsın hiç bir şey hakkı olmayacak. İşin kötüsü o travmayı da zor atlatırız artık. 95-96 yılı bir maçlık travmaydı; üstesinden gelmemiz yıllar sürdü. Bu ise artık daha kurumsal bir travma. Mevcut geleneğiyle, konumuyla bu takımın mevcut sistemde anakronik bir konumu olduğu belgelendi. 2000’lerin Türkiye’sinde Şenol Güneş’in takımlarına ve kafasına yer yok.
Yazık.
