“İdealler önemli bir yakıttır. İnsanlar ideallere ulaşmak için kendi enerjilerinden zamanlarından ve hayatlarından verirler. Hangi insan istemez ki? Ama bazen ulaşmak için yakıtınız yetmediğinde ulaşmak için dostlarınızın avuçlarına ihtiyaç duyarsınız. Ama bu ülkede ve bu şehirde bu biraz zor”
Mustafa Reşit hocanın söylediği bu sözler bana Kemalettin Kamu’nun kimsesizlik şiirini hatırlattı.
Gözlerimde parıltısı bakır bir tasın,
Kulaklarım komşuların ayak sesinde;
Varsın yine bir yudum su veren olmasın,
Baş ucumda biri bana ‘su yok’ desin de!
Mustafa Reşit Akçay; elinde 5 benzemez, kaygısız kadro; tepesinde okeye dördüncü olamayacak yöneticiler, tribünlerde ağır hakaretler eden, kelle isteyen, unutkan taraftarlar. Her basın toplantısında hep aynı şeyi anlatıyor hoca. Yalnızım diyor, destek verin diyor, bu kadro ile bu kadar diyor ama biz bu adamın feryadını duymuyoruz.
Bu yönetim anlayışı, bu taraftar profili Şenol Güneş’in kellesini aldı. Tolunay hocayı gelir gelmez gönderdi. Biz hiç birinin arkasında durmadık.
Bir türlü anlamıyoruz. Delik büyük , yama dar, terzin ne kadar iyi olursa olsun yardımı olmaz. Peki biz bunu anlar mıyız ? Biliyorum anlamayız. Mustafa Hoca’nın gidişi çok yakında biliyorum. Ligin ikinci yarısıBeşiktaş maçı ile açılacak, ilk yenilgi belki sonu olacak. Peki sonra ne olacak ?